Terapia poznawczo-behawioralna — założenia Aby zrozumieć, w jaki sposób działa terapia poznawczo-behawioralna, należy mieć świadomość jej podstaw. Ten nurt opiera się na założeniu, że zmiana nieakceptowanego przez nas sposobu myślenia, który sprawia nam duże trudności, może nastąpić poprzez dwie zmiany: na gruncie

Co warto wiedzieć o terapii poznawczo-behawioralnej? Terapia poznawczo-behawioralna jest dominującą formą psychoterapii na świeci. W Polsce rozwija się bardzo dynamicznie już od ponad 10 lat. Jest szeroko stosowana zarówno przez psychologów, terapeutów, jak i lekarzy – najprawdopodobniej dlatego, że to jeden z najbardziej przebadanych nurtów psychoterapii, której skuteczność potwierdzają badania kliniczne. Terapia poznawczo-behawioralna jest szczególnie skuteczna w leczeniu: Napadów paniki i nadmiernego zamartwiania się Fobii (w tym fobii społecznej i agorafobii) Depresji Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego („nerwicy natręctw”) Zaburzeń odżywiania (bulimii, anorexi nervosy, kompulsywnego objadania się i otyłości) Fobii społecznej PTSD (zaburzenia stresowego pourazowego) Zaburzeń snu Przewlekłego bólu i zmęczenia Złości Problemów występujących u dzieci i młodzieży Zastosowanie tej formy terapii ma też udowodniony wpływ na poprawę funkcjonowania i samopoczucia osób z diagnozą schizofrenii i zaburzenia afektywnego dwubiegunowego (CHAD). Ponadto terapia poznawczo-behawioralna pomaga uporać się z poczuciem ciągłego przygnębienia, poczuciem winy, uporczywymi, negatywnymi myślami o sobie i niską samooceną. Umożliwia uwolnienie się od nadmiernego strachu, bolesnych wspomnień. W trakcie terapii kładziony jest nacisk na rozwijanie umiejętności radzenia sobie z silnymi emocjami i stresem oraz kształtowanie sposobów konstruktywnego rozwiązywania problemów, co przekłada się na poprawę sytuacji zawodowej i osobistej. Warto nadmienić, że podejście poznawczo-behawioralne oraz kwalifikacje terapeutów tego nurtu zostało uznane przez NFZ. Informacje dotyczące terapii można znaleźć na oficjalnej stronie Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej (PTTPB). European Association for Behavioural and Cognitive Therapies (EABCT) – największej europejskiej organizacji zrzeszającej towarzystwa terapii poznawczej i behawioralnej z różnych krajów. czym polega terapia poznawczo-behawioralna Terapia poznawczo-behawioralna zakłada, że każdy człowiek ma charakterystyczny sposób myślenia o sobie, o innych, a także własne przekonania dotyczące świata ukształtowane przez wcześniejsze doświadczenia. To wszystko wpływa na to, jak aktualnie interpretuje spotykające go wydarzenia, jak na nie reaguje i jakie uczucia w nim wzbudzają. Wspólnie z terapeutą dąży się do poprawy komfortu życia poprzez pracę nad zmianą dysfunkcjonalnych przekonań i szkodliwych nawyków, stanowiących przyczynę problemów i źródło emocjonalnego powinien wybrać terapię poznawczo-behawioralną? Terapia poznawczo-behawioralna jest przeznaczona dla osób w różnym wieku – od dzieci i młodzieży aż po osoby starsze. Została także przystosowana do pracy z osobami o zróżnicowanym wykształceniu, pochodzeniu, czy kulturze. Oprócz indywidualnej pracy z terapeutą stosuje się ją także w terapii grupowej, par i rodzin. Co więcej terapia poznawczo-behawioralna to metoda leczenia powszechnie stosowana przez lekarzy, psychologów i terapeutów w pracy z osobami z diagnozą zaburzeń psychicznych i somatycznych w szpitalach, a następnie w opiece terapii poznawczo-behawioralnej Sukces terapii poznawczo-behawioralnej wynika z faktu, że jej metody oparte są na rzetelnych badaniach naukowych, które są aktualizowane na bieżąco, a każda nowa technika pracy poddawana jest szczegółowej analizie, sprawdzającej jej skuteczność. Terapia poznawczo-behawioralna to skuteczną metodą leczenia niezwykle szerokiego zakresu problemów i zaburzeń, przy jednocześnie bezpiecznej i przede wszystkim wymagającej mniej czasu formie oddziaływań terapeutycznych. Podsumowując, warto zacytować autorów słynnej książki opisującej różne formy psychoterapii: Ujmijmy to tak: gdybyśmy musieli zakupić akcje jakiegoś systemu psychoterapii, to w przypadku terapii poznawczej byłaby to inwestycja bezpieczna, gwarantująca tendencję wzrostową przez następne pięć lat 2003 Przebieg terapii Najważniejszą kwestią, jeszcze zanim podejmie się właściwą pracę, jest precyzyjne określenie problemu, a co za tym idzie czasu, jaki będzie potrzebny do jego rozwiązana. Po takiej „diagnozie” wspólnie z terapeutą ustala się cele pracy indywidualnej. W następnym kroku rolą terapeuty jest dotarcie do mechanizmów, jakie przyczyniły się do powstania i utrwalenia zaburzenia, nawyku, negatywnego stylu myślenia, czy zachowania będącego źródłem kłopotów i złego samopoczucia. Na tej podstawie terapeuta tworzy szczegółowy plan terapii. Dobiera odpowiednie metody i techniki pracy oraz określa przybliżony czas trwania terapii lub jej poszczególnych etapów. Terapia poznawczo-behawioralna z założenia kładzie bardzo duży nacisk na usamodzielnienie osoby korzystającej z pomocy i przygotowanie jej tak, aby w przyszłości sama radziła sobie z ewentualnymi problemami, korzystając z wiedzy i umiejętności zdobytych w trakcie pracy z terapeutą. Dlatego oprócz realizacji założonych celów, zmniejszenia lub wyeliminowania trudności, istotnym elementem terapii poznawczo-behawioralnej jest również zapobieganie nawrotom, czyli wykształcenie takich umiejętności i sposobów radzenia sobie, które obniżą ryzyko powrotu do stanu sprzed podjęcia terapii. Kolejne etapy psychoterapii w nurcie poznawczo-bahawioralnym:

Praglowska.pdf na koncie uzytkownika satisa3 folder E-BOOK Data dodania Terapia poznawczo-behawioralna - glowne zalozenia. Glowna idea tego podejscia jest przekonanie, ze zaburzenia w zachowaniu sa utrwalonymi negatywnymi reakcjami, ktorych nauczylismy sie w ciagu zycia.

Terapia poznawczo-behawioralna ma dwa główne założenia: pierwszym z nich jest znalezienie przyczyn, z powodu których to pacjent doświadcza swoich zaburzeń, drugim natomiast odpowiednia modyfikacja jego schematów myślowych. Jakie jednak techniki są wykorzystywane podczas terapii poznawczo-behawioralnej i jakie zaburzenia można leczyć tą metodą? Terapia poznawczo-behawioralna (w skrócie CBT, wywodzącym się od jej angielskiej nazwy cognitive-behavioral therapy) jest jedną z najpopularniejszych technik psychoterapeutycznych. Jej zwolennikami są zarówno różni terapeuci, jak i również sami pacjenci. Powodem dużego zainteresowania terapią poznawczo-behawioralną może być chociażby to, że absolutnie nie polega ona na tym, co standardowo jest kojarzone z psychoterapią – mowa tutaj o istniejącym u wielu osób przekonaniu, że psychoterapia polega na tym, że pacjent leży na kozetce i mówi, a terapeuta go słucha. W przypadku terapii poznawczo-behawioralnej jest inaczej – jej przebieg jest dość intensywny, a do tego skupia się ona na dwóch rzeczach: na identyfikowaniu źródeł istniejących u pacjenta problemów, a następnie na ich likwidowaniu. Jak rozpoznać, czy dziecko ma ADHD? WIDEO Spis treści: Założenia terapii poznawczo-behawioralnej Jak działa terapia poznawczo-behawioralna? Techniki stosowane w terapii poznawczo-behawioralnej Dla kogo jest przewidziana CBT i jak długo trwa jedna sesja? W jakich zaburzeniach wykorzystywana jest terapia poznawczo-behawioralna? Jak długo trwa terapia poznawczo-behawioralna? Założenia terapii poznawczo-behawioralnej W CBT istotne są dwa ujęcia: poznawcze oraz behawioralne. Najogólniej i w uproszczeniu można powiedzieć, że fundamentem całej terapii jest założenie, że każdy człowiek patrzy na świat w inny sposób i inaczej interpretuje wydarzenia, z którymi styka się w swoim życiu. Niektóre z takich wydarzeń – np. krzywdy doświadczone w dzieciństwie, nękanie ze strony rówieśników w szkole podstawowej – mogą wyjątkowo głęboko zapadać w pamięć i, zwłaszcza u osób do tego predysponowanych, prowadzić (nawet w odległej przyszłości) do wystąpienia jakichś zaburzeń psychicznych. Terapeuci poznawczo-behawioralni przekonują, że niektóre wydarzenia z przeszłości mogą mieć tak silny wpływ na ludzką psychikę, że przez nie ludzie będą w dysfunkcjonalny sposób postępować w swoim życiu. Różnego typu negatywne zdarzenia mogą po prostu prowadzić do wykształcania się u pacjentów niewłaściwych odpowiedzi na codzienne i powszechne sytuacje. Tutaj właśnie ujawnia się poznawczy komponent terapii, polegający na poszukiwaniu różnych zdarzeń z przeszłości, które doprowadziły do wystąpienia problemów w teraźniejszości. Drugie ujęcie CBT – czyli behawioralne – skupia się z kolei na zachowaniach pacjenta i ich modyfikowaniu. Czytaj: Jak leczyć depresję u dziecka? Ciężarna u terapeuty: gdy emocje cię przerastają Jak działa terapia poznawczo-behawioralna? Aby nieco rozjaśnić sytuację, można tutaj podać bardzo ogólny przykład. Pacjent z agorafobią (lękiem przed przebywaniem na otwartej przestrzeni) może unikać wychodzenia z domu z powodu dręczących go myśli, że jeżeli tylko to zrobi, to wtedy stanie mu się krzywda. W trakcie terapii taka myśl jest zaś zmieniana na inną: inni ludzie wychodzą z domu i nic im się wtedy nie dzieje. Pacjent może więc w końcu opuścić swoje mieszkanie i zobaczyć, że rzeczywiście jego lęk jest irracjonalny. Podsumować więc krótko założenia terapii poznawczo-behawioralnej: ma ona na celu odkryć nieprawidłowe schematy myślowe u pacjenta, a następnie doprowadzić do tego, aby przestał on przejawiać nieprawidłowe czy też nielogiczne lub irracjonalne zachowania. Jakimi jednak sposobami doprowadza się do zmiany myślenia czy zachowania osoby zgłaszającej się na terapię poznawczo-behawioralną? Czytaj: Psychiatra dziecięcy: czym się zajmuje psychiatra dla dzieci? Trichotillomania - jak leczyć niekontrolowane wyrywanie włosów? Techniki stosowane w terapii poznawczo-behawioralnej 1. Dialog sokratejski CBT wykorzystuje kilka różnych interesujących technik, służących poprawie stanu psychicznego pacjenta. Jedną z ciekawszych jest dialog sokratejski. Jest to rozmowa, w której terapeuta i pacjent poruszają jakiś konkretny problem – np. jakąś nieprzyjemną sytuację, która doprowadziła do wystąpienia u pacjenta bardzo negatywnych emocji. Terapeuta zadaje potem pacjentowi szereg pytań – zwraca on mu uwagę na to, czy na pewno poprawnie zinterpretował dane zdarzenie, a także pyta, co mogłoby się w tej sytuacji zdarzyć w najlepszym, a co w najgorszym wypadku. Taka rozmowa ma na celu pokazanie, że w myśleniu pacjenta mogą po prostu występować błędy logiczne. 2. Desensytyzacja Inną ciekawą techniką, stosowaną w terapii poznawczo-behawioralnej, jest desensytyzacja. Znajduje ona wykorzystanie głównie w terapii zaburzeń lękowych i polega na tym, że pacjent jest stopniowo eksponowany na czynnik, który wywołuje u niego lęk – np. osoba odczuwająca lęk przed owadami stopniowo ma się z nimi stykać. Odbywa się to oczywiście powoli i w kontrolowanych warunkach, przy wsparciu terapeuty. Czytaj: Antofobia, czyli lęk przed kwiatami Desensytyzacja ma na celu pokazać pacjentowi, że jego lęk jest bezzasadny i że zetknięciu się, w przytoczonym przypadku z owadami, nie towarzyszy żadne rzeczywiste zagrożenie. Czytaj: Astrapofobia, czyli lęk przed burzami 3. Zadania dla pacjenta Terapia poznawczo-behawioralna odbywa się jednak nie tylko w gabinecie psychoterapeuty – pacjent otrzymuje również i… zadania domowe. Bywają one różne w zależności od problemu, z powodu którego CBT jest prowadzona. Jako przykład można tutaj podać zadania, które może otrzymać osoba zmagająca się ze znacznym lękiem przed podejmowaniem kontaktów z obcymi ludźmi. Pacjent taki może zostać poproszony o to, aby przed kolejnym spotkaniem z terapeutą zapytał kilku nieznanych mu ludzi np. o godzinę czy o drogę w jakieś miejsce. Czytaj: Filofobia - czym jest lęk przed zakochaniem? Można więc z pewnością powiedzieć, że terapia poznawczo-behawioralna wymaga od pacjenta pewnej aktywności. Jednocześnie należy tutaj podkreślić, że pacjenci nie muszą się tej aktywności czy stawianych im zadań obawiać – terapeuta ustala je w porozumieniu z nimi, biorąc pod uwagę to, jakim tak naprawdę zadaniom pacjenci są w stanie na danym etapie terapii sprostać. Dla kogo jest przewidziana CBT i jak długo trwa jedna sesja? Terapia poznawczo-behawioralna może być terapią indywidualną, gdzie pacjent sam spotyka się z terapeutą. Z tej możliwości terapeutycznej mogą jednak skorzystać i pary – pojedyncza sesja CBT w takim przypadku trwa nieco dłużej niż zazwyczaj. Typowo jedno spotkanie z terapeutą, podczas terapii indywidualnej, trwa około 30-60 minut, w przypadku terapii par sesja może zajmować nawet około 75 minut. Standardowo spotkania odbywają się raz w tygodniu. W jakich zaburzeniach wykorzystywana jest terapia poznawczo-behawioralna? Wykorzystanie terapii poznawczo-behawioralnej jest dość szerokie – przynosić ona może pomoc osobom z różnorodnymi zaburzeniami psychicznymi. Najczęstszymi problemami, które mogą być leczone z pomocą CBT, są: zaburzenia depresyjne, różne postaci zaburzeń lękowych ( rozmaite fobie specyficzne, takie jak np. entomofobia, czyli lęk przed owadami czy arachnofobia, czyli lęk przed pająkami, ale i zaburzenia lękowe uogólnione czy zaburzenia lękowe z napadami paniki), zaburzenia odżywiania (np. bulimia, anoreksja, ortoreksja), zaburzenia psychotyczne (w ich przypadku podstawową rolę odgrywa leczenie farmakologiczne, aczkolwiek terapia poznawczo-behawioralna jak najbardziej może prowadzić do korzystnych efektów np. u pacjentów ze schizofrenią), zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zespół stresu pourazowego (w skrócie PTSD), zaburzenia osobowości, uzależnienia od różnych substancji. Czytaj: Zespół Roszpunki - niepohamowane zjadanie włosów i jego konsekwencje Jak długo trwa terapia poznawczo-behawioralna? CBT ma wiele odrębności w stosunku co do innych nurtów terapeutycznych, jedną z nich jest czas trwania całego procesu terapeutycznego. Otóż tak jak w przypadku niektórych nurtów psychoterapeutycznych cała terapia może zajmować nawet kilka lat, tak zdecydowanie inaczej jest z terapią poznawczo-behawioralną. Ogólnie można powiedzieć, że trwa ona dość krótko – dokładny czas potrzebny do rozwiązania problemów pacjenta zależny jest oczywiście od ich rodzaju, aczkolwiek typowo cały cykl CBT zamyka się w kilku (od 8), maksymalnie kilkunastu spotkaniach (maksymalnie około 25-30).

Na czym polega terapia CBT w Katowicach? Terapia poznawczo-behawioralna (ang. cognitive–behavioral therapy, CBT) to jedna z form psychoterapii, czyli leczenia Pacjentów z problemami natury medycznej i psychologicznej. Badania naukowe potwierdzają skuteczność tej metody, dzięki widocznemu efektowi terapeutycznemu – poprawie

Terapia poznawczo-behawioralna jest jednym z najpopularniejszych rodzajów psychoterapii. Jeśli nie masz pewności, czy udać się do terapeuty pracującego w tym nurcie, przeczytaj, na czym dokładnie polega i jak przebiega terapia poznawczo-behawioralna. Terapia poznawczo-behawioralna: na czym polega? Terapia poznawczo-behawioralna (ang. CBT – Cognitive Behavioral Therapy) uznawana jest za jedną z najskuteczniejszych form psychoterapii. Jej założenia zostały sformułowane w 1960 r. przez psychiatrę Aarona Becka. W porównaniu z innymi rodzajami terapii nazywana jest krótkoterminową – zazwyczaj trwa kilka-kilkanaście tygodni, jednak, jeśli w przypadku danej osoby występuje taka potrzeba, zostaje ona przedłużona. Sesje zazwyczaj trwają godzinę, odbywają się raz-dwa razy w tygodniu. Mogą być prowadzone indywidualnie bądź dla par czy grupowo. Co ważne, terapia poznawczo-behawioralna jest szczególnie skuteczna w leczeniu depresji (tak pierwotnie założył to Beck), jednak stosowana jest również przy zaburzeniach lękowych, zaburzeniach nastroju, zaburzeniach osobowości, zaburzeniach odżywiania i uzależnieniach. Terapia poznawczo-behawioralna zorientowana jest przede wszystkim na pomoc w rozwiązaniu problemów, które dotyczą danej osoby tu i teraz – skupia się nie na przeszłości (choć w przypadkach, w których jest to konieczne, psychoterapeuta do niej nawiązuje), ale na teraźniejszości. Podstawowym założeniem terapii poznawczo-behawioralnej jest to, że nasze myśli, emocje i zachowania są ze sobą ściśle powiązane. Że postępujemy według pewnych schematów myślowych, które czasem skutecznie utrudniają nam bądź naszym bliskim codzienne funkcjonowanie. Jakie to schematy? Np. za każdym razem, gdy mówimy znajomej osobie „cześć”, a ta nie odpowiada, w głowie pojawia się myśl, że nic nie mówi, bo nas nie lubi. Przez lata utrwaliło się w nas takie schematyczne przekonanie, więc i tym razem idziemy tą ścieżką rozumowania. Ta myśl wywołuje konkretne emocje: zdenerwowanie, złość i powoduje konkretne zachowanie – przestajemy się do tych osób w ogóle odzywać. A przecież równie dobrym wytłumaczeniem byłoby to, że ktoś nas nie usłyszał, nie zauważył, bo był pogrążony w myślach. Czasem możemy udać się do terapeuty świadomi, że kierują nami takie schematy, ale często klienci/pacjenci psychoterapeutów dopiero podczas wizyty w gabinecie sobie to uświadamiają. Nie konkretne zdarzenia są więc przyczyną naszych problemów, a to, jak je interpretujemy. Schematy, które stanowią źródło naszych trudności nazywa się Negatywnymi Automatycznymi Myślami (NAM), a psychoterapeuta i jego klient/pacjent wspólnie dążą do tego, by te utarte sposoby myślenia rozkruszyć, zmienić, nauczyć się swobodniej – pozytywniej – interpretować konkretne zdarzenia. Ten rodzaj terapii nazywa się poznawczo-behawioralnym, ponieważ jego stronę poznawczą stanowi skupienie na określeniu bodźca będącego przyczyną trudności, a stronę behawioralną – zadania, eksperymenty, dzięki którym pacjent/klient nauczy się reagować na życiowe sytuacje bez towarzyszących mu wcześniej emocjonalnych obciążeń. Nic więc dziwnego, że terapię poznawczo-behawioralną nazywa się też nauką oduczania. Terapia poznawczo-behawioralna: jak przebiega? Podczas terapii poznawczo-behawioralnej psychoterapeuta pomaga pacjentowi/klientowi samodzielnie odkryć kierujące nim schematy, wykształcone przez całe życie. Aby ten cel osiągnąć, stosuje kilka technik 1. Dialog sokratejski Skoro osoba korzystająca ze wsparcia psychoterapeuty samodzielnie ma dojść do wniosków związanych z kierującymi nią schematami nic dziwnego, że terapeuta stosuje m. in. dialog sokratejski. Starożytny filozof też przecież rozmawiał z innymi, wcale nie odpowiadając na ich pytania, ale przez cały czas pytając. Pytania te jednak były bardzo przemyślane – nawiązywały do tego, co wcześniej powiedział rozmówca. Tak samo robi psychoterapeuta – zwraca uwagę na sprzeczności w wypowiedziach, a w końcu pomaga dojść do własnych wniosków. 2. Ekspozycja Skuteczna w przypadku zaburzeń lękowych. Polega na stopniowym narażaniu pacjenta/klienta (oczywiście wyłącznie za jego zgodą) na źródło jego lęku. Np. osoba, która obawia się odzywać w obecności nieznajomych osób ma za zadanie zapytać przypadkowego przechodnia o to, która jest godzina. Celem jest oswojenie lęku, które nigdy nie przebiega w zbyt silnym stopniu niż pacjent jest na to gotowy. 3. Zapis myśli W trakcie terapii poznawczo-behawioralnej dana osoba zapisuje myśli, które jej towarzyszą w reakcji na konkretny rodzaj sytuacji. Dzięki takim notatkom znacznie łatwiej dostrzec schemat pojawiania się cały czas tych samych reakcji i zacząć pracę nad ich zmianą. Terapeuta zadaje również pacjentowi/klientowi wyzwania do wykonania w domu, np. ktoś, kto prokrastynuje do takiego stopnia, że ma kłopoty w pracy, na następną sesję przynosi gotowy plan działań, które podejmie w przyszłym miesiącu, by poprawić swoją sytuację zawodową. W trakcie terapii poznawczo-behawioralnej osoba w niej uczestnicząca i psychoterapeuta działają razem, by uwolnić pacjenta/klienta od dawnych schematów i dokonać w nich zmiany, pozwalającej na przezwyciężenie towarzyszących mu od dawna trudności.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna w skrócie: Oferuje praktyczne porady i narzędzia do przezwyciężenia powszechnych problemów emocjonalnych. Metody terapii zostały opracowane w wyniku obszernych badań naukowych i wciąż są udoskonalane. Pomaga w wypracowaniu praktycznych strategii i pozwala identyfikować zidentyfikować wzorce

Psychoterapeuta behawioralny diagnozuje w jaki sposób pojawiło się niepożądane zachowanie i przybliża ten mechanizm pacjentowi. Terapia ma wzmacniać zachowania pożądane i niwelować te niewłaściwe. Według idei terapii behawioralnej jedynym naukowo uzasadnionym przedmiotem badań psychologicznych jest obserwowalne i mierzalne zachowanie. Skupianie się jednak na samym zachowaniu nie wszystkim wydało się wystarczające i tu z pomocą przyszło podejście poznawcze. Przyczyny rozchwiań emocjonalnych i niewłaściwych zachowań upatruje ono w zaburzeniach w myśleniu. To, jak odbieramy rzeczywistość, nie znaczy, że jest taka naprawdę, ale jest tylko naszą hipotezą, naszą interpretacją rzeczywistości. Za pomocą empirycznego doświadczania, ćwiczeń i pogadanek łatwo to udowodnić. Psychoterapia poznawcza uczy rozpoznawać pacjenta stosowane przez niego błędy w myśleniu, a także schematy poznawcze, będące fundamentem jego sądów na temat rzeczywistości. W trakcie terapii możemy zrozumieć zależności, jakie panują między naszym zachowaniem, emocjami i myślami. Nacisk kładziony jest na „tu i teraz” i bieżące rozwiązanie problemów. W terapii poznawczo-behawioralnej pacjent przy pomocy terapeuty identyfikuje specyficzny wzorzec swojego myślenia, zachowania i uczuć. Zastanawia się, jak ów wzorzec wpływa na jego rzeczywistość, a następnie – jak zmienić go na bardziej korzystny. Terapia z reguły skupia się nie tylko na pomocy pacjentowi w zrozumieniu pewnych mechanizmów, ale i znalezieniu najbardziej efektywnych sposobów rozwiązywania problemów. Terapeuta nie tylko rozmawia z pacjentem, ale zadaje mu różne ćwiczenia i wyznacza ciekawe zadania. Zachęca także do wypróbowania nowych sposobów pomiędzy sesjami i wprowadzania ich w myślicie o terapii behawioralno-poznawczej? Macie z nią jakieś doświadczenia? Podzielcie się opiniami.

Leczenie skupia się na modyfikacji określonych przekonań człowieka w celu zmiany jego zachowania i pozbycia się problemów. Na czym polega psychoterapia poznawczo-behawioralna? W psychoterapii poznawczo-behawioralnej wykorzystuje się mechanizm uczenia się. Polega to na tym, że pacjent uczy się zmieniać swój sposób interpretacji

Co to jest psychoterapia poznawczo-behawioralna? Terapia poznawczo-behawioralna jest metodą leczenia, która w skuteczny sposób pomaga zmniejszyć objawy takich dolegliwości jak lęk i depresja. Polega ona na zmianie nieprzydatnych lub niezdrowych myśli i zachowań. Jest połączeniem dwóch terapii: terapii poznawczej i terapii zachowań. Podstawą obydwóch jest założenie, że zdrowe, adaptacyjne myśli prowadzą do zdrowych uczuć i zachowań. A-B-C, czyli myśli, uczucia i zachowania Wydaje się, że jednym z podstawowych celów terapii poznawczo-behawioralnej jest zrozumienie wpływu naszych myśli, uczuć i zachowań na to, jak funkcjonujemy. Załóżmy, że osoba, która boryka się z nieśmiałością, może w sytuacjach społecznych myśleć, że inni ludzie zawsze uznają ją za nudną lub głupią. To przekonanie może spowodować, że osoba ta w interakcji z innymi ludźmi będzie czuła bardzo silny lęk i rozwinie zachowania sprzyjające unikaniu nieprzyjemnych emocji. Będzie częściej się izolować, za to okazywać coraz mniej zachowań zapraszających otoczenie do kontaktu. Z każdym złym doświadczeniem jeszcze bardziej będzie pogłębiać strach przed sytuacjami społecznymi. Terapia behawioralno-poznawcza ma na celu nauczenie, że można w większym stopniu mieć wpływ na swoje myśli, uczucia i zachowania. Z pewnością daje szansę na pokonanie automatycznych przekonań oraz pomaga wykorzystać praktyczne strategie samopomocowe, aby zmienić lub zmodyfikować zachowanie. Praca z myślami, czyli jak wygląda terapia poznawczo behawioralna? W pracy terapeutycznej niewątpliwie ważna jest praca na poziomie myślenia. Negatywne myśli, nierzadko nawykowe i automatyczne, przyczyniają się do negatywnych emocji. Praca nad podważaniem niektórych przekonań może uzdrawiać postrzeganie siebie i innych. Przede wszystkim ważne, aby pamiętać, że: myśli są zjawiskiem odrębnym od uczuć; wywołują, łagodzą lub nasilają emocje, myśli to nie fakty; nasze myśli są często bardzo subiektywnym doświadczaniem rzeczywistości, myśli w ciągu dnia zmieniają swoje natężenie, a nasza wiara w ich prawdziwość ulega zmianie. Podstawowe zasady terapii poznawczo-behawioralnej Pomaga rozwijać nowe alternatywne sposoby myślenia i zachowania, które zwiększają szansę na poradzenie sobie z trudnościami. Koncentruje się na teraźniejszości i budowaniu obrazu zmiany. Jednakże nie jest pomijana przeszłość. Istotne jest, od kiedy i w jaki sposób problem jest obecny w naszym życiu. Kontakt i współpraca z terapeutą są bardzo ważnymi elementami tej psychoterapii. Bezpieczeństwo i poczucie bycia zrozumianym należą do kluczowych czynników, które wpływają na powodzenie psychoterapii. Psychoterapia online lub w gabinecie są aktywnym doświadczeniem, w którym obie strony pracują nad ustalonymi celami. Terapia poznawczo-behawioralna obejmuje moduły psychoedukacyjne, które dostarczają wiedzę i konkretne wskazówki, w jaki sposób radzić sobie z określonymi problemami. Bardzo ważnym elementem jest rozwijanie świadomości w rozumieniu własnych przeżyć. Może mieć krótkoterminową formę psychoterapii trwającą kilka miesięcy. W zależności od złożoności i głębokości problemów może być stosowana również jako podejście długoterminowe. Tutaj znajdziesz jeszcze kilka przydatnych informacji na temat tego, jak wygląda terapia poznawczo-behawioralna: “What is CBT?” – publikacja na kanale Therapist Aid (w języku angielskim)

Terapia poznawczo-behawioralna jest rodzajem psychoterapii, która koncentruje się na związku pomiędzy myślami, uczuciami i zachowaniami. Celem terapii poznawczo-behawioralnej jest identyfikacja i zmiana niekorzystnych lub negatywnych wzorców myślenia, które mogą przyczyniać się do zaburzeń emocjonalnych. Opiera się ono na założeniu, że myśli mogą wpływać na uczucia i

Istota terapii Pod pojęciem terapii poznawczo-behawioralnej rozumiemy wiele odmian pracy terapeutycznej. Należą do nich między innymi terapia racjonalno-emotywna oraz terapia poznawcza. Podstawowym założeniem teoretycznym jest istnienie związku między myślami, a uczuciami i zachowaniami. Jest to najczęściej terapia krótko terminowana, a więc terapia ograniczona w czasie (około 16 spotkań) i prowadzona w dyrektywny sposób (terapeuta udziela instrukcji działania). Jej celem nie jest uzyskanie wglądu, lecz zmiana sposobów myślenia i zachowania tak, by poprawić funkcjonowanie osoby. Bardzo ważnym elementem jest właściwa współpraca terapeuty i klienta. Zgodnie z zasadami terapii poznawczo-behawioralnej, źródło zaburzeń oraz nieprzystosowawczych zachowań stanowią niewłaściwe sposoby interpretacji zdarzeń i nabyte wzorce postępowania. Jej celem jest zatem zmiana pewnych schematów myślowych oraz nabycie praktycznych umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach. Polecamy: Co to jest amnezja dysocjacyjna? Techniki terapii Wśród technik behawioralnych wykorzystywanych w toku terapii znajduje się między innymi modelowanie. Polega ono na nauce nowych zachowań (zamiast nieprzystosowawczych) dzięki obserwacji zachowania innych osób – tzw. modeli. Kluczowy element tego rodzaju terapii stanowią „zadania domowe”, wykonywane samodzielnie, w przerwach między sesjami terapeutycznymi. Ćwiczenia te, utrwalać mają nabywane w toku terapii umiejętności. Zapamiętywanie i uczenie się jest wspomagane przez prowadzenie notatek podczas sesji terapeutycznych oraz prowadzenie dziennika, w którym spisywane są wyniki i przebieg ćwiczeń (zadań domowych). Terapia grupowa Grupowa terapia poznawczo-behawioralna wykorzystuje przede wszystkim techniki bazujące na teorii społecznego uczenia się oraz techniki behawioralne służące zmianie zachowania. Polecamy: Zaburzenia konwersyjne - co to takiego? Do jej odmian należy trening zachowań społecznych przeznaczony dla osób cierpiących na zaburzenia psychiczne, terapia stosowana w sytuacjach kryzysowych oraz terapia skoncentrowana na rozwiązanie konkretnych problemów (np. małżeńskich, wychowawczych). Terapia poznawczo-behawioralna koncentruje się na obserwowalnych zachowaniach, ich rozpoznawaniu i ocenie. Ukierunkowana jest na nabycie umiejętności samodzielnego monitorowania i modyfikowania wzorców wzmocnień. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Terapia poznawczo-behawioralna jest efektywną metodą leczenia w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, fobii społecznych, zaburzeniach stresu pourazowego, uzależnieniach. Psychoterapia poznawczo-behawioralna ️ Terapia CBT. Skorzystaj z pomocy doświadczonych specjalistów! Zadzwoń (+48 22) 608 05 53 lub 733 50 50 75.

Zastanawiasz się nad tym, jaki rodzaj psychoterapii wybrać dla siebie? Psychoterapia poznawczo-behawioralna (Cognitive Behavioural Therapy – CBT) opiera się nie tylko na tradycji, ale także na aktualnych, wiarygodnych wynikach badań dotyczących psychicznego i społecznego funkcjonowania człowieka. Jej skuteczność terapeutyczna również jest weryfikowana i potwierdzona wynikami badań. W terapii spotykasz się z terapeutką (bądź terapeutą), na partnerskich zasadach, w atmosferze otwartości i szacunku. Przez cały czas trwania procesu terapeutycznego wartością nadrzędną jest dobro klientki czy klienta. Każdy przypadek traktowany jest od początku do końca indywidualnie. Gwarantowana jest dyskrecja i tajemnica zawodowa wynikająca z Kodeksu Etycznego Terapeuty Poznawczo-Behawioralnego oraz przepisów prawa polskiego. Proces terapii poznawczo-behawioralnej zorientowany jest na konkretny cel, który ustalasz wspólnie z terapeutką. Decydujący głos masz jednak właśnie Ty. Od początku obie strony razem pracują nad precyzyjnym określeniem i zrozumieniem problemu, w oparciu o Twoje myśli, emocje, uczucia i zachowania. Następnie zaproponuję Ci takie metody pracy, które będą najlepiej dopasowane do Twoich indywidualnych potrzeb i sytuacji. W psychoterapii poznawczo-behawioralnej wszystko dzieje się przed Twoimi oczyma. W przystępny sposób wyjaśnię Ci cel i sens każdej zaproponowanej metody pracy. Metodę poznawczo-behawioralną z powodzeniem można stosować zarówno w terapii indywidualnej, terapii par, rodzinnej i grupowej. Może ona okazać się pomocna każdej osobie, niezależnie od jej płci, wieku, pochodzenia, wykształcenia, kultury i światopoglądu czy orientacji psychoseksualnej. W terapii poznawczo-behawioralnej celem jest udzielenie klientce czy klientowi skutecznej pomocy w takiej pożądanej przez tę osobę modyfikacji sposobu myślenia lub działania, aby doszło do rozwiązania problemu oraz do odczuwalnej poprawy samopoczucia i funkcjonowania. Terapia zazwyczaj skupia się na tym, by znaleźć taką metodę rozwiązania istniejącego problemu, by była znacznie bardziej skuteczna odstosowanych dotychczas. W praktyce polega to na tym, że korzystające z terapii osoby są zachęcane do wypróbowania nowych metod w czasie pomiędzy sesjami terapeutycznymi. Zazwyczaj już podczas pierwszych kilku sesji można w przybliżeniu określić przewidywany czas trwania terapii. Najczęściej sesje trwają blisko godzinę i odbywają się raz w tygodniu przez kilkanaście tygodni. W zależności od rodzaju i nasilenia problemu okres ten może jednak ulegać skróceniu lub wydłużeniu (kiedy problem jest bardziej złożony czy też nakłada się kilka problemów). Po zakończeniu terapii obie strony umawiają się na określoną liczbę (zazwyczaj kilka) sesji w większych odstępach czasu. Mają one na celu podtrzymanie i utrwalenie efektów pracy terapeutycznej. Badania nad skutecznością terapii poznawczych i behawioralnych prowadzone są na całym świecie od kilkudziesięciu lat. W ich efekcie dowiedziono, że psychoterapia poznawczo-behawioralna jest szczególnie skuteczna w leczeniu – lęku i napadów paniki,– fobii – w tym fobii społecznych (nieśmiałości), agorafobii,– depresji,– zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (natręctw),– zaburzeń odżywiania,– problemów małżeńskich,– problemów występujących u dzieci i młodzieży,– przewlekłego zmęczenia,– zaburzeń zachowania i emocji np. tików,– niekontrolowanej złości,– problemów z narkotykami i alkoholem,– zespołu stresu pourazowego, czyli problemów występujących po doświadczeniu traumatycznym (zagrożeniu życia, poważnym wypadku czy doświadczeniu przemocy – w tym także seksualnej),– zaburzeń snu. W zależności od rodzaju i nasilenia problemu psychoterapia poznawczo-behawioralna może być stosowana jako jedyna metoda leczenia, bądź też połączona z farmakoterapią. Dzięki psychoterapii możesz zyskać lepsze samopoczucie, większą pewność siebie i wiarę w dobrą przyszłość oraz w to, że masz wpływ na swoje życie. Serdecznie zapraszam do mojego gabinetu.

Najprościej mówiąc, analiza łańcucha behawioralnego jest narzędziem służącym do identyfikowania czynników wywołujących zachowania problematyczne i szukania najbardziej skutecznych rozwiązań w celu pozbycia się lub zapobiegania tym zachowaniom. Analizy te pozwalają zrozumieć zarówno pacjentowi, jak i terapeucie, jakie czynniki Psychoterapia poznawczo-behawioralna polecana jest szczególnie osobom borykającym się z lękami, zaburzeniami osobowości czy depresją, ponieważ pobudza do aktywności pacjentów. Dla kogo jest szczególnie polecana? Jakie są podstawowe korzyści z jej przeprowadzania? Na czym dokładnie polega pychoterapia? Poznaj główne techniki CBT i dowiedz się, jakie są ich zalety. Czym jest terapia behawioralno-poznawcza? Zalety Terapeuta poznawczo-behawioralny bazuje na konkretnym, zorientowanym na cel typie psychoterapii. Posiada ona zrozumiałą strukturę, określony czas trwania oraz procedurę. Opiera się na ćwiczeniach, zadaniach i edukacji. Inaczej niż na szczerej, otwartej i intymnej rozmowie. Terapia ta jest krótkoterminowa. Warto wiedzieć, że jest wyjątkowo skuteczna, co potwierdzają badania kliniczne. Podstawą jest rozwój samoświadomości pacjenta. W ten sposób może samodzielnie kontrolować swoje zachowania. Terapia poznawczo-behawioralna umożliwia zapobieganie nawrotów i zaburzeń. Wpływa to na jakość życia pacjenta, który jest zmotywowany do działania i ma wyższą samoocenę. Komu jest polecana terapia behawioralno-poznawcza? Do leczenia depresji i lęków stosuje się terapię poznawczo-behawioralną. Jest wykorzystywana w psychoterapii do leczenia: fobii napadowych lęków nerwic depresji bulimii zaburzeń kompulsywno-obsesyjnych stresu pourazowego schizofrenii Sprawdza się także u osób, które zmagają się z poporodową depresją. Może być także sposobem radzenia sobie ze stresem. Nierzadko przeprowadza się ją wśród więźniów. Psychoterapię poznawczo-behawioralną stosuje się przy poważniejszych chorobach psychicznych na przykład schizofrenii. Psychoterapia może być indywidualna, grupowa lub małżeńska. Jak wygląda terapia indywidualna? Terapia behawioralno-poznawcza polega na 1-2 tygodniowych spotkaniach z terapeutą. Sesje trwają od 30 minut do godziny. Podczas początkowych sesji terapeuta może sprawdzić, czy rodzaj terapii jest dobrze dobrany do pacjenta. W trakcie psychoterapii terapeuta zadaje pytania o przyszłość, co wpływa na teraźniejszość i zrozumienie aktualnego na przykład problemu. Pacjent na każdym etapie wybiera to, na czym chce się koncentrować. Dlatego też na początku każdego spotkania ustala się temat. W trakcie terapii behawioralno-poznawczej rozkłada się na czynniki pierwsze problemy. Dobrym rozwiązaniem jest prowadzenie dziennika, co pozwoli na śledzenie myśli i uczuć oraz działań i odczuć fizycznych. W trakcie sesji można wówczas je przeanalizować. Przy tym ustala się, czy są na przykład irracjonalne bądź niepożądane. Pozwala to zrozumieć, jaki wpływ mają na siebie oraz na pacjenta. Myśli i działania, które nie są pożądane, należy zmienić. W przypadku, jeśli zadania nie odniosły skutku, terapeuta może wymyśleć inne opcje. Co więcej, tempo i zakres zajęć zależy od pacjenta. Do korzyści z tego typu terapii zalicza się samodzielne ćwiczenie poza sesją. Techniki CBT Psychoterapia poznawczo-behawioralna korzysta z różnych technik pracy z pacjentem, takich jak: dialog sokratejski – zadawanie przez psychoterapeutę pytań, które pozwalają odnaleźć błędy lub fałsz w toku rozumowania zapisywanie myśli – spisywanie myśli i ich analiza, pozwalająca na identyfikację błędów oraz zniekształceń w toku rozumowania zadania – weryfikacja przekonań i umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach ekspozycja – niwelowanie zaburzeń lękowych w formie ekspozycji na nie na przykład zamknięcia w pomieszczeniu. W ten sposób oswaja się lęk poznawcze przeformułowanie – zmiana przekonań na nowe Dziękujemy za ocenę artykułu Błąd - akcja została wstrzymana Polecane firmy Przeczytaj także

Muzykoterapia i terapia poznawczo-behawioralna cają natomiast zazwyczaj utwory głośne, o bardzo zróżnicowanej dynamice i rytmice, zdecydowanym charakterze i ostrych brzmieniach.

Terapia poznawczo-behawioralna jest jednym z najskuteczniejszych podejść we współczesnej psychoterapii, co potwierdzają liczne badania naukowe. Jak sama nazwa wskazuje, nurt ten skupia się na aspekcie poznawczym – dotyczącym procesów myślowych i behawioralnym – dotyczącym zachowań. Są to dwie z czterech składowych modelu w terapii, gdyż w metodzie tej bada się zależności pomiędzy naszymi myślami, emocjami, reakcjami ciała i zachowaniem. Poprzez zmianę sposobu myślenia, a konkretnie negatywnych, autodestrukcyjnych myśli i przekonań jesteśmy w stanie zmienić uczucia, oddziałujące na reakcje fizjologiczne (a więc i nasze ciało ma się lepiej) oraz podejmowane zachowanie. W terapii nie skupiamy się jednak tylko na zmianie sposobu myślenia o problemie. Pracujemy również nad tym, aby nauczyć się nowych, bardziej funkcjonalnych zachowań np. lepszego sposobu komunikacji. Dzięki wprowadzeniu w życie nowych umiejętności zmieniają się także nasze myśli i przekonania.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna – cena. Koszt indywidualnej sesji psychoterapii poznawczo-behawioralnej wynosi od 180 do 250 zł. Spotkania odbywają się w naszym ośrodku Recykling Myśli na warszawskich Bielanach lub online I trwają 50 minut, a ich częstotliwość, to z reguły jedna wizyta w tygodniu.

Doświadczanie negatywnych emocji jest częścią życia każdego z nas. Jednak gdy obniżony nastrój, lęk czy złość utrudniają nam codzienne funkcjonowanie, zastanawiamy się nad profesjonalną pomocą – np. W Polsce obserwuje się wzrost zainteresowania psychoterapią poznawczo- behawioralną. Jest to najbardziej rozwijające się podejście psychoterapeutyczne w ostatnich kilkudziesięciu latach. Liczne badania potwierdzają jego skuteczność w leczeniu zaburzeń psychicznych, takich jak: – depresja, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, – zaburzenia lękowe (lęk uogólniony, lęk napadowy, agorafobia, fobia społeczna, inne fobie), – bulimia, – zaburzenia obsesyjno- kompulsyjne, – zespół stresu pourazowego – zaburzenia pod postacią somatyczną. Czym charakteryzuje się nurt poznawczo- behawioralny? Każdy z nas tworzy własne wizje siebie, innych ludzi, świata, nadając znaczenie, oceniając wszystko, czego doświadczamy. Nasze myśli wpływają na to jakich emocji doświadczamy oraz jak się zachowujemy, a nie wydarzenia zewnętrzne czy inni ludzie! Spójrzmy na przykład: Karina weszła do biura i zauważyła, że gdy kolega ją zobaczył- odwrócił wzrok. Co mogła pomyśleć? Myśli Emocje Nie lubi mnie Smutek Chyba jest nieśmiały Troska Jest źle wychowany Złość Przykład pokazuje, że różne myśli lub interpretacje danego zdarzenia mogą wywołać, w tej samej sytuacji, odmienne emocje. Jak się domyślamy, Karina inaczej też zachowa się w stosunku do kolegi, gdy poczuje złość, a jeszcze inaczej, gdy poczuje smutek. Zwykle przyjmujemy, że nasza ocena zdarzeń jest prawdziwa, natomiast myślenie bywa nieracjonalne, zniekształcone i może przyczyniać się do rozwoju zaburzeń psychicznych. W procesie psychoterapii pacjent zmienia myśli na bardziej przystosowawcze, podejmuje zachowania pozwalające na racjonalną ocenę rzeczywistości. Kolejny przykład: Osoba z fobią społeczną myśli: Zrobię coś głupiego lub Wszyscy widzą, że jestem czerwona. Powyższe myśli budzą lęk oraz przyczyniają się do unikania przebywania w towarzystwie innych ludzi. Pacjent z pomocą psychoterapeuty zmienia swoje funkcjonowanie społeczne, dzięki: – nauce rozpoznawania myśli powodujących lęk, – dyskusji z tymi myślami i formułowaniu myśli przystosowanych, – nabyciu umiejętności kontroli lęku, – stopniowemu wchodzeniu w sytuacje wywołujące lęk (dzięki temu ma szanse się przekonać czy jego założenia są prawdziwe). Cechy psychoterapii poznawczo- behawioralnej: Relacja terapeutyczna Oparta jest na zaufaniu i zrozumieniu. Psychoterapeuta dba o poczucie bezpieczeństwa pacjenta oraz wyraża dla niego akceptacje, tak, aby ten mógł w bezpiecznych warunkach wprowadzać zmiany w myśleniu, emocjach oraz zachowaniu. Relacja psychoterapeuty i pacjenta oparta jest na współpracy. W gabinecie spotyka się dwójka ekspertów (pacjent- ekspert w dziedzinie swojego życia, psychoterapeuta- ekspert od mechanizmów powstawania problemów natury psychicznej). Psychoterapeuta podąża za pacjentem, dba aby ten rozumiał problemy, których doświadcza oraz zasadność stosowanych technik terapeutycznych. Ukierunkowana na cel Pacjent wspólnie z terapeutą opracowują cele, które będą realizowane w trakcie psychoterapii, choć ostatnie słowo należy do pacjenta. Koncentracja na teraźniejszości Psychoterapeuta koncentruje się na obecnym funkcjonowaniu pacjenta, na objawach, z którymi przyszedł. Powrót do przeszłości odbywa się po to aby zrozumieć obecne funkcjonowania pacjenta. Określona struktura terapeutyczna Kiedy pacjent i terapeuta omówią diagnozę, ustalają czas trwania terapii. Terapeuta informuje, jaka ilość sesji będzie potrzebna, aby poradzić sobie z danym problemem. Sesje z reguły mają stałe elementy. Pacjent pomiędzy sesjami realizuje tzw. prace domowe, dzięki czemu uczy się być swoim własnym terapeutą i stopniowo uniezależnia się od pomocy psychoterapeuty. Edukacja pacjenta Terapeuta dostarcza pacjentowi wiedzy na temat mechanizmów powstawania doświadczanych zaburzeń, uczy pacjenta zmiany niekorzystnych nawyków, sposobów rozwiązywania problemów, pomaga oswoić się pacjentowi z zachodzącymi zmianami, motywuje do podejmowania nowych działań. O autorce Anna Stembalska, psycholog, psychoterapeuta poznawczo – behawioralny w trakcie certyfikacji. Ukończyła studia podyplomowe z zakresu diagnozy psychologicznej oraz Przygotowanie Pedagogiczne. Aktualnie przyjmuje pacjentów w prywatnej Poradni Psychologicznej. Zajmuje się diagnozą psychologiczną oraz terapią w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie. Od 2013r. związana z Domem Samotnych Matek z Dziećmi oraz placówką oświatową. Doświadczenie zawodowe zdobywała również w Warsztacie Terapii Zajęciowej oraz przedszkolnych oddziałach integracyjnych. @

To uczucie zazwyczaj mija po upływie czasu, w trakcie wzajemnego poznania. Psychoterapia poznawczo-behawioralna online stosowana jest w leczeniu wielu zaburzeń psychicznych i problemów emocjonalnych. Pomaga w rozwiązywaniu bieżących problemów oraz w zmianie negatywnych wzorców myślenia i zachowania, zmniejszając nasilenie

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) uznawana jest za jedną z najskuteczniejszych metod wykorzystywanych przy leczeniu zaburzeń psychicznych na tle emocjonalnym. Została opracowana na początku lat 60. XX wieku przez amerykańskiego psychiatrę Aarona Becka, a z biegiem czasu sukcesywnie była rozwijana, badana i przeszła niemałą ewolucję. Czym jest CBT, na czym polega i dlaczego jest tak skuteczna? Terapia poznawczo-behawioralna jest połączeniem dwóch metod terapeutycznych: Terapia behawioralna, jej założeniem jest przekonanie o wpływie otoczenia i doświadczeń na zachowanie oraz myślenie człowieka. W terapii behawioralnej chodzi o zmianę wyuczonych, nieprawidłowych reakcji. Terapia poznawcza oparta jest na założeniu, że każdy człowiek konstruuje własną rzeczywistość, a sposób interpretowania wydarzeń wpływa na to, jak się zachowujemy. Aktywność poznawcza oddziałuje na emocje i zachowania. Modyfikując określone przekonania człowieka, powodujemy zmianę w jego zachowaniu i eliminujemy dręczące go problemy. Główne założenia tej formy leczenia: poprzez modyfikację myślenia i nastawienia można osiągnąć zmianę nastroju i zachowania; poprzez uświadomienie pacjenta o jego określonych reakcjach i zachowaniach, można zmienić zafałszowany lub wykrzywiony odbiór otoczenia i nauczyć pacjenta nowych reakcji na sytuacje. Każdy człowiek utrwala pewne sposoby postrzegania świata. Gdy przekonania i zachowania te są niewłaściwe, konieczna jest terapia, w celu usunięcia fałszywych poglądów i wypracowania nowych. Na tym polega właśnie technika stosowana w naszym centrum terapii poznawczo-behawioralnej. Komu polecana jest terapia poznawczo-behawioralna? Psychoterapia w tym modelu najlepiej sprawdza się w celu leczenia wszelkiego rodzaju zaburzeń emocjonalnych i myślowych, bardzo skuteczna jest na przykład terapia poznawczo-behawioralna zaburzeń lękowych, ale model ten jest wykorzystywany również w leczeniu: depresji, nerwicy, ataków paniki, fobii społecznych, stresu pourazowego i przewlekłego, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, Terapia poznawczo-behawioralna bywa stosowana wspomagająco u osób walczących z nałogiem i przy niektórych dolegliwościach fizycznych związanych z psychiką np. w zespole jelita drażliwego, migrenach, nawracających bólach głowy, zespole przewlekłego zmęczenia, nerwobólach. Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna? Podczas indywidualnych zajęć z terapeutą odkrywamy schematy myślenia, którymi kieruje się pacjent i reakcje utrudniające mu życie. Techniki terapii poznawczej pomagają odkryć, w jaki sposób ukształtował się dany sposób myślenia. Kluczem do wyleczenia jest uświadomienie sobie problemu i jego mechanizmów, czyli praca poznawcza, następnie pacjent musi podjąć decyzję o tym, czy chce zmienić schematy myślenia. Tutaj zaczyna się terapia behawioralna, wykorzystująca techniki pozwalające na oswojenie się z lękami i ich przezwyciężenie, oduczenie się negatywnych nawyków i wyrobienie sobie nowych. Leczenie zawsze musi być dobrane indywidualnie do pacjenta i stanowić przemyślany proces. Terapia poznawczo-behawioralna wykorzystuje zestawy ćwiczeń i „zadań domowych”, które pacjent wykonuje z terapeutą oraz samodzielnie. Pacjent musi odkryć źródło swoich przekonań, a terapeuta kieruje pacjenta w taki sposób, by ten sam doszedł do określonych wniosków. Czy metoda ta jest skuteczna? Metoda poznawczo-behawioralna jest skuteczna i potwierdzona wieloma badaniami, efekty terapii są stałe, a pacjent zostaje wyposażony w techniki radzenia sobie z problemami, również w przyszłości. Terapia ta należy do najlepiej zbadanych form psychoterapii. Oprócz wysokiej skuteczności, zaletą terapii poznawczo-behawioralnej jest czas jej trwania. W porównaniu z innymi metodami (np. psychoanalityczną czy psychodynamiczną) jest krótkotrwała, trwa od kilku do kilkunastu tygodni; choć zdarzają się sytuacje, w których konieczne jest prowadzenie długoterminowych zajęć z pacjentem. Pozytywne efekty przynosi zarówno terapia behawioralna dzieci, jak i dorosłych. Pacjent zyskuje większą samoświadomość, potrafi lepiej kontrolować swoje zachowania i zostaje wyposażony w zestaw narzędzi, które może wykorzystać w każdej chwili. Zachęcamy do kontaktu i umówienia się na wizytę ze specjalistą psychoterapii indywidualnej SUPER-ego we Wrocławiu.

^{Zobacz nasze środki ostrożności w odpowiedzi na COVID-19. Poproś o spotkanie. Przegląd. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest powszechnym rodzajem terapii rozmową (psychoterapia). Pracujesz z doradcą zdrowia psychicznego (psychoterapeutą lub terapeutą) w zorganizowany sposób, biorąc udział w ograniczonej liczbie sesji.}

Leczenie osób borykających się z chorobami na tle psychicznym, wymaga wielotorowego działania. Po pierwsze- wizyty u lekarza psychiatry oraz stosowanie odpowiednich, dobrze dopasowanych medykamentów, a po drugie – regularnego uczęszczania na terapię. W przypadku tej ostatniej, najlepiej sprawdza się terapia poznawczo- behawioralna, której został poświęcony niniejszy artykuł. Kilka słów o terapii poznawczo- behawioralnej Tego typu terapia opiera się na zasadach behawioryzmu. Jeśli chodzi o ten ostatni, to mowa o wpływaniu otoczenia, doświadczeń oraz bodźców na samopoczucie oraz zachowanie człowieka. Co istotne, w przeciwieństwie do innych form terapii, terapia behawioralna nie skupia się na tym co było, ale na tym co jest i co będzie w przyszłości. W związku z czym pacjent nie musi opowiadać o traumach jakie przeżył w przeszłości, co dla wielu osób jest optymistyczną opcją dojścia do pełni sił psychicznych. Ten rodzaj terapii stosowany jest w przypadku depresji oraz zaburzeń lękowych. Dzięki uczęszczaniu na nią można pozbyć się rozmaitych fobii, a także wyleczyć takie choroby jak bulimia czy anoreksja. Terapia poznawczo- behawioralna to także dobry sposób na resocjalizację więźniów oraz młodych osób przebywających w zakładach poprawczych. Poddając się terapii behawioralnej, można skutecznie pozbyć się rozmaitych traum oraz rozpocząć nowe, szczęśliwe życie. Należy pamiętać jednak o tym, że każda terapia, aby była skuteczna, wymaga poświęcenia na nią odpowiedniej ilości czasu. Liczy się przede wszystkim konsekwencja w działaniu oraz regularność. Tylko w taki sposób możliwe będzie stuprocentowe osiągnięcie sukcesu i powrót do zdrowia. Warto wiedzieć, że tego typu terapia nie jest przeznaczona jedynie dla osób leczących się psychiatrycznie.

Metoda poznawczo-behawioralna jest przeznaczona głównie dla osób z zaburzeniami lękowymi i depresjami. Jednak terapeuci stosują ją znacznie częściej. Doskonale sprawdza się w walce z wieloma fobiami oraz w leczeniu lęków napadowych. Co więcej, jest skuteczna w leczeniu nerwic, zaburzeń kompulsywno-obsesyjnych, stresu pourazowego, a

19 lipca 2018 Spis treści1 Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna?2 Psychoterapia poznawcza ma swoje uzasadnienie w leczeniu zaburzeń z kręgu Psychoterapia poznawczo-behawioralna zaburzeń odżywiania4 Psychoterapia poznawczo-behawioralna ADHD5 Psychoterapia poznawczo-behawioralna zaburzeń lękowych Centrum Medyczne oferuje psychoterapię poznawczo-behawioralną dla osób: Cierpiących z powodu problemów psychologicznych i zaburzeń psychicznych Doświadczających problemów małżeńskich i w relacjach partnerskich, Które chcą wzmocnić zdrowie psychiczne, uaktywnić zasoby odpornościowe, poprawić relacje interpersonalne. Są w trakcie podejmowania ważnych życiowych decyzji i nowych wyzwań np. zawodowych. Psychoterapia Poznawczo-Behawioralna ma statut dominującego paradygmatu w odniesieniu do rozumienia patogenezy wielu zaburzeń, problemów psychologicznych i zasad psychologicznych interwencji pomocowych. Podejście poznawczo-behawioralne jest zgodne z obecnymi badaniami naukowymi dotyczącymi uwarunkowań psychopatologii, zakłada ich wspólne uwarunkowania biologiczne ( biologiczna predyspozycja do zachorowania), środowiskowe, osobowościowe i poznawcze. Metoda poznawczo-behawioralna jest formą psychoterapii kierowaną do nastolatków i psychoterapii poznawczo-behawioralnej, uznaje się za wyjątkowo dobrze udokumentowaną w badaniach naukowych i potwierdzoną empirycznie przez wyniki leczenia. Jest zalecaną terapią w odniesieniu do dużej depresji, zaburzeń depresyjno-lękowych, lęku uogólnionego, napadów paniki. Badania potwierdzają, że w leczeniu zaburzeń nastroju i lękowych efektywność terapii jest porównywalna ze skutecznością alternatywnego leczenia farmakologicznego. Jest szczególnie zalecaną metodą w przypadku braku skuteczności antydepresyjnego leczenia farmakologicznego. Niezwykle istotny jest wpływ terapii na podtrzymywanie okresów remisji i obniżanie ryzyka nawrotów epizodów choroby. Liczne badania wskazują na to, że terapia wywarła istotny i trwały wpływ na pacjentów z rozpoznaniem zaburzenia odżywiania. Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna? Założenia terapii poznawczo-behawioralnej najlepiej obrazuje stwierdzenie „Niepokoją nas nie rzeczy, lecz nasze mniemania o rzeczach” ( Epiktet z Hierapolis). Podstawowym założeniem podejścia poznawczo-behawioralnego jest to, że zaburzenia psychiczne wynikają z nie adaptacyjnych schematów poznawczych(przekonań) i dysfunkcyjnych postaw. Na życie każdego człowieka wpływa wiele schematów poznawczych, dotyczą one przekonań o sobie, relacjach ja-inni, na temat świata i otaczającej rzeczywistości. Schematy poznawcze są nasycone emocjami, osadzone we wspomnieniach i doświadczeniach. Ich treść jest związana z kulturą, religią, wykształceniem, statusem społecznym, płcią, pełnionymi rolami społecznymi. Są one formułowane na różnych etapach życia, a najsilniej są utrzymywane te, które powstały wcześnie i na których ukształtowanie miały wpływ osoby bliskie i znaczące np. rodzice. Część przekonań utrzymuje się przez całe życie niemal w niezmienionej formie, są zbiorem zasad i podstawowym systemem wartości, część przekonań podlega modyfikacji w procesie dorastania, kształcenia, nabywania doświadczeń życiowych, jeszcze inne tracą ważność. Przekonania te przekładają się na zasady rządzące naszymi zrachowaniami, wybory, strategie życiowe np. nie należy ufać ludziom. Bywa, że u podłoża schematów poznawczych znajdują się zniekształcenia poznawcze – dysfunkcjonalne założenia dot. własnej osoby, innych ludzi i ujawniają się w postaci automatycznych myśli. Model poznawczy zakłada, że dysfunkcjonalne wzorce myślenia są powodem: przeżywania negatywnych emocji, irracjonalnych zachowań, oraz w efekcie generuje objawy różnych zaburzeń. W odniesieniu do różnych zaburzeń występują inne i specyficzne, dysfunkcjonalne schematy poznawcze. Zgodnie z paradygmatem poznawczo-behawioralnym na przykład depresyjny nastrój i zachowanie są skutkiem zniekształceń poznawczych, w których dominuje: negatywna interpretacja wszystkich wydarzeń, pacjenci nie lubią samych siebie i negatywnie oceniają przyszłość. Innymi słowy za zachorowanie na depresję są odpowiedzialne nieracjonalne, dysfunkcjonalne schematy poznawcze w postaci automatycznie pojawiających się myśli, które dotyczą oceny nas samych, interpretacji zdarzeń i otaczającej rzeczywistości. Przyczyną zniekształceń poznawczych mogą być np. traumatyczne doświadczenia w dzieciństwie, wysoki poziom negatywnych i krytycznych rodzicielskich ocen. W procesie terapeutycznym dochodzi do weryfikowania i korygowania dysfunkcjonalnych, negatywnych założeń na temat własnej osoby, otaczającego świata i przyszłości, które to są podłożem depresyjnych objawów, oraz do uzyskania wglądu w zależność pomiędzy negatywnymi myślami i negatywnymi uczuciami, a przeżywanymi objawami. Terapeuta poznawczo-behawioralny dąży w procesie terapeutycznym do zmiany: zidentyfikowanie irracjonalnych przekonań, schematów poznawczych, które są przyczyną objawów zaburzenia, oraz zastąpienie irracjonalnych przekonań – racjonalnymi. Psychoterapia poznawcza ma swoje uzasadnienie w leczeniu zaburzeń z kręgu schizofrenii. Model poznawczo-behawioralny zwraca uwagę na znaczenie wzmacniania funkcji poznawczych, umiejętności społecznych, pozwala modyfikować nadwrażliwość na stres, która prowokuje nawroty choroby. Ma to szczególne znaczenie, ponieważ cechą schizofrenii jest ryzyko obniżenia sprawności funkcji poznawczych, upośledzenie umiejętności społecznych i osobnicza „genetyczna’ nadwrażliwość na stres. Terapia wyposaża pacjenta z diagnozą schizofrenii w narzędzia, dzięki którym nie jest bezbronny wobec zachorowania, daje szanse na zachowanie dobrej, jakości życia pomimo zachorowania. Psychoterapia poznawczo-behawioralna zaburzeń odżywiania Model poznawczo-behawioralny jest skuteczny i niezmiernie popularny w leczeniu zaburzeń odżywiania, anoreksji i bulimii. Celem terapii jest modyfikacja dysfunkcjonalnych przekonań na temat jedzenia i swojego ciała. Model i proces terapii koncentruje się nie tyle na etiologii (ciągle nie jednoznacznej), ile na specyficznych czynnikach podtrzymujących zaburzenie, które zostały zidentyfikowane w teorii poznawczej. Psychoterapia poznawczo-behawioralna ADHD W leczeniu Zespołu Nadpobudliwości Psychoruchowej z Zaburzeniami Koncentracji Uwagi wykorzystywane są strategie i interwencje metody poznawczo-behawioralnej, zarówno wobec cierpiących dzieci i nastolatków, jak i ich rodziców ( redukcja stresu u rodziców poprzez trening rodzicielski). Treści poznawcze rodziców mogą utrudniać albo wspomóc interwencje terapeutyczne, z tego powodu terapeuta poznawczo-behawioralny pracuje również z rodzicami. Zaburzenie ADHD nie jest tylko domeną dzieci i nastolatków, jak się potocznie uważa, ale objawy ADHD dotykają również dorosłych, choć uznaje się, że z wiekiem ich nasilenie nieco maleje. Oferta terapii poznawczo-behawioralnej jest również pomocną metodą dla osób dorosłych. Psychoterapia poznawczo-behawioralna zaburzeń lękowych Psychoterapia poznawczo-behawioralna ma swoje uzasadnienie w zaburzeniach lęku uogólnionego, które cechuje nadmierne zamartwianie się, przeżywanie lęku, niepokoju, poczucie stałego zmęczenia, problemy z koncentracją, napięcie mięśniowe, kłopoty ze snem. Zgodnie z modelem objawy lęku uogólnionego, powstają na skutek błędów w przetwarzaniu poznawczym, polegającym na interpretowaniu i ocenianiu swoich doświadczeń w wypaczony, całkowicie arbitralny i skrajnie spersonalizowany sposób. Celem psychoterapii jest skorygowanie tych błędów, negatywnych przekonań. Efektem jest przekształcenie sztywnych i stereotypowych, nie przystosowawczych sposobów myślenia w bardziej adekwatne, elastyczne i realistyczne. Zaburzenia lęku uogólnionego, choć mogą wyglądać, jako łagodne zaburzenie, to jednak badania wskazują, że przewlekłość schorzenia, oraz współwystępowanie innych np. fobii społecznej, zaburzeń osobowości jest obciążająca dla pacjenta i wpływa znacząco na obniżenie jakości życia. Stosowanymi technikami jest również relaksacja, ćwiczenia desentyzacji. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest uznawane za jedno z podstawowych zaburzeń lękowych, które cechuje się uporczywymi, natrętnie powracającymi myślami, obrazami impulsami nawet, jeśli jesteśmy świadomi ich irracjonalności i bezzasadności. Kompulsje, to z kolei stereotypowe i powtarzalne zachowania, od których jest się trudno powstrzymać. W przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, terapia poznawczo-behawioralna i technika ekspozycji z powstrzymywaniem reakcji pozwalająca na leczenie tych zaburzeń, zawdzięcza swój sukces żmudnymi i wybitnym badaniom klinicznym. Wiele projektów badawczych badających skuteczność tej metody wykazuje istotną i trwałą redukcję objawów obsesyjnych i kompulsyjnych. Terapia poznawczo-behawioralna jest efektywną metodą leczenia w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, fobii społecznych,zaburzeniach stresu pourazowego, uzależnieniach.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna jest jedną ze skuteczniejszych terapii, badania naukowe pokazują wysoką skuteczność tego podejścia w leczeniu zaburzeń psychicznych. W nomenklaturze psychologicznej często nazywana jest terapią CBT, co jest skrótem od Cognitive Behavioral Therapy, czyli terapia kognitywno-behawioralna.

Psychika człowieka składa się z szeregu cech osobowych, właściwości intelektualnych, przekonań i nawyków, procesów emocjonalnych oraz doświadczenia życiowego. Zewnętrznym przejawem konstrukcji psychicznej jest zachowanie. To reakcja człowieka na bodźce ze środowiska, modyfikowana przez ten cały system warunków wewnętrznych. Celem terapii psychologicznej jest zmiana niepożądanych form zachowania na bardziej racjonalne i konstruktywne. Jednym z nurtów w psychoterapii jest cognitive behavioral therapy. Czym jest terapia behawioralna? Założeniem terapii behawioralnej jest zmiana zachowania poprzedzona poznaniem jego uwarunkowań wewnętrznych. Dlatego najczęściej stosowany jest termin terapia poznawczo – behawioralna. Terapeuta jest osobą, która stara się wskazać pacjentowi elementy jego nieracjonalnego myślenia i wspólnie dążą do zastąpienia ich bardziej pożądanymi formami. Dlatego w terapii behawioralnej bardzo ważna jest motywacja pacjenta do podjęcia pracy nad sobą, aktywność i zaangażowanie w cały proces leczenia. Terapia behawioralna określana jest też jako terapia krótkoterminowa. W przeciwieństwie do klasycznej postaci opartej na zasadzie psychoanalizy, czas trwania terapii behawioralnej to od kilku tygodni do pół roku. Głównym celem behawioralnej terapii jest zweryfikowanie przez pacjenta jego przekonań, przyzwyczajeń i błędnych sposobów myślenia. Ma to doprowadzić do zwiększenia stopnia samokontroli, a w efekcie do wyeliminowania destruktywnych form zachowania. Krótkoterminowa terapia jest skondensowana w czasie, musi więc przebiegać regularnie, w formie cotygodniowych spotkań. Do skuteczności behawioralnej terapii niezbędne jest nawiązanie dobrej i bliskiej relacji psychologa z pacjentem, opartej na akceptacji i empatii. Zastosowanie terapii behawioralnej Terapia krótkoterminowa przynosi dobre efekty w leczeniu zaburzeń lękowych, fobii społecznych, anoreksji, bulimii, niekontrolowanych zmian nastroju. Może też być wsparciem dla farmakologicznego leczenia depresji i ostrego przebiegu nerwicy. Behawioralna terapia stosowana jest również jako jeden ze składników leczenia choroby alkoholowej i innego typu uzależnień. Elementy terapii behawioralnej wprowadzane są również podczas prowadzenia coachingu. Terapia behawioralna – techniki Terapeuta i pacjent wspólnie poszukują błędnych sposobów myślenia, przekładających się na nieprawidłowe zachowanie. Techniki krótkoterminowej terapii mogą polegać na rozmowie, albo przebiegać w formie zadaniowej, prowadzonej pod kontrolą psychologa lub poza gabinetem. Dialog sokratejski Terapeuta w specyficzny sposób formułuje pytania tak, aby pacjent w swoich wypowiedziach samodzielnie identyfikował problem, umiał go nazwać i wskazać słabe strony swojego rozumowania. Psycholog nie ujawnia i nie narzuca swojej opinii. Rozwiązanie problemu musi powstać na skutek wszechstronnej analizy dokonanej przez samego pacjenta, na podstawie treści zadawanych pytań. Zapis myśli Służy do zamiany dotychczasowych przekonań i stereotypów myślowych, na odmienne – bardziej pozytywne. Może to być zrobione w postaci dwukolumnowej tabelki, ułatwiającej porównanie i refleksję. Po zakończeniu terapii krótkoterminowej, osoba wspomagana może powracać do tego zapisu i uzupełniać go o nowe treści. Ekspozycja Ta technika sprawdza się w przypadku stanów lękowych wywołanych jakimiś obiektami zewnętrznymi. Poprzez kontrolowany kontakt z obiektem wywołującym panikę, behawioralna terapia pozwala oswoić lęk i reagować na niego w sposób adaptacyjny. Zadania do wykonania Umiejętności zdobyte w toku terapii behawioralnej, pacjent stopniowo wprowadza w życie, poprzez inicjowanie własnych zachowań, które wcześniej były dla niego niedostępne. Może przez to zacząć przełamywać bariery własnej nieśmiałości, wstydu, czy trudności w kontaktach społecznych. Przeformułowanie poznawcze Jest to zmiana wynikająca z zastosowania innych metod stosowanych przez terapię behawioralną. Jednocześnie to efekt całej terapii, ukierunkowanej na poznanie mechanizmów zachowania i przekształcenie ich na bardziej optymalne formy. Terapia poznawczo – behawioralna jest metodą wprowadzenia u pacjenta znacznego stopnia świadomości wszystkich uwarunkowań kierujących jego zachowaniem i zwiększenia samokontroli, a co za tym idzie poprawy jakości jego życia.

Terapia dzieci z autyzmem rozpoczęta odpowiednio wcześnie (przed ukończeniem 3. roku życia) wyrównuje ich szanse z rówieśnikami. Według badań przeprowadzonych przez I. Lovaasa, niemal połowa dzieci z autyzmem (ok. 47 procent), które zostały poddane terapii behawioralnej w pierwszych latach życia, robiła tak duże postępy, że po

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to jedna z metod psychoterapii, którą wykorzystuje się do leczenia zaburzeń psychicznych. Uważana jest za najskuteczniejszą metodę, która działa w przypadku depresji i chorób o podłożu lękowym. Czym jest terapia poznawczo-behawioralna? Terapię poznawczo-behawioralną w latach 60. XX wieku wymyślił amerykański psychiatra Aaron Beck do leczenia depresji. Okazało się jednak, że można ją wykorzystać również do leczenia innych zaburzeń depresyjnych i że przynosi ona niespodziewane efekty. Czytaj też:Jak znaleźć najlepszego terapeutę dla siebie? Poznaj rady ekspertów od zdrowia psychicznego Na czym polega terapia CBT? Podstawowe założenie terapii polega na tym, że człowiek tworzy pewne wzorce reakcji za pomocą swoich myśli, emocji i działań. Wszystkie te czynniki oddziałują na siebie, tworząc pewien schemat postępowania. W trakcie swojej drogi życiowej człowiek powtarza zakodowane w sobie zachowania, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. To może prowadzić do wielu problemów, z relacjami międzyludzkimi. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala pacjentom uświadomić sobie te zachowania i wzorce, a później stopniowo eliminować je ze swojego życia. Nie jest to łatwe, bo człowiekowi ciężko wyjść poza swoją strefę komfortu, w której czuje się bezpiecznie. Nawet jeśli jego zachowania są niewłaściwe lub ranią inne osoby. Przebieg terapii poznawczo-behawioralnej Terapia ta wyróżnia się tym, że nie sięga do przeszłości. Problemy rozpatruje się na bieżąco, nie szukając ich podłoża w dzieciństwie czy przykrych doświadczeniach. Wizyty w gabinecie terapeutycznym odbywają się raz albo dwa razy w tygodniu i trwają zazwyczaj godzinę. Terapeuta wysłuchuje kłopotów pacjenta i próbuje pomóc mu znaleźć rozwiązanie danych sytuacji. Zadaje mu wiele pytań, stosując tzw. dialog sokratejski, który ma zmusić pacjenta do myślenia i do samodzielnego odnalezienia rozwiązania problemu. Pacjent i terapeuta zastanawiają się też, jaki bodziec wywołał dane zachowanie klienta, co on wtedy czuł, jakie nim targały emocje oraz jakie te czynniki wywołały działanie. Odszukanie tych trzech składowych (myśli, emocji, działań) pomaga rozwiązać problem, z którym pacjent przyszedł do terapeuty. Dzięki takiemu podejściu terapeuta może bardzo szybko pomóc swojemu klientowi. Problem – analiza – rozwiązanie, problem – analiza – rozwiązanie – proces terapii jest przyspieszony, a sama terapia trwa dużo krócej niż inne. od 6 tygodni do 6 miesięcy. Warto zestawić te dane z innymi rodzajami psychoterapii, które mogą trwać lata. Czytaj też:Atak paniki – objawy. Sposoby radzenia sobie z napadami lęku Cechy terapii CBT analizuje myśli, emocje i działanie pacjenta skupia się na tym, co tu i teraz zakłada, że sposób myślenia klienta świadczy o jego przeżyciach szuka bodźców, które wywołują powtarzalne schematy reakcji nie rozpatruje przeszłości nie odwołuje się do przeżyć z odległych czasów nie rozpatruje przyczyn zjawisk w dzieciństwie czy wychowaniu zakłada część behawioralną, która ma nauczyć pacjenta nowych reakcji Kto może skorzystać z terapii CBT? Terapia CBT zalecana jest w przypadku leczenia: zaburzeń lękowych depresji depresji poporodowej nerwic fobii anoreksji bulimii schizofrenii stresu pourazowego Skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej Terapia ta oceniana jest przez specjalistów jako najskuteczniejsza forma leczenia zaburzeń. Jest też najlepiej przebadana, trwa stosunkowo krótko i pozwala uzyskać szybkie efekty – z tego powodu często jest zalecana pacjentom. Warto jednak pamiętać o tym, że za efekty odpowiada nie terapeuta ani metoda sama w sobie, ale współpraca pacjenta z terapeutą. Powinien on wypracować z nim dobry kontakt i zaufać mu w procesie terapeutycznym, a następnie wypracowane na terapii rozwiązania wdrożyć w codziennym życiu. Wtedy CBT rzeczywiście pomoże mu rozwiązać problemy. Czytaj też:Na psychoterapii nie uzyskamy porady, czy się rozwieść, czy odejść z pracy

Terapia uzależnień to proces, wokół którego narosło wiele mitów. Chorych często zniechęca do leczenia myśl o konieczności długotrwałego przebywania w ośrodku zamkniętym. Tymczasem terapia uzależnień może przybierać różne formy. W każdym przypadku jest szansą na szczęśliwsze życie.

„Najlepsze lata w Twoim życiu to te, w których decydujesz, że Twoje problemy są Twoje własne. Nie obwiniasz za nie swojej matki, ekologów czy prezydenta. Odkrywasz, że to Ty kontrolujesz swoje życie.” Albert Ellis, jeden z twórców terapii poznawczo-behawioralnej w powyższym stwierdzeniu przedstawił cel terapeutycznych działań- przejęcie kontroli nad swoim życiem, nad swoim problemem, świadome kierowanie swoimi działaniami. W terapii poznawczo-behawioralnej dąży się do zmniejszenia natężenia objawów, zapobiegania nawrotom, uelastycznienia myślenia w kierunku bardziej racjonalnym, a wkonsekwencji zmiany zachowania na bardziej przystosowawcze i przejęcie kontroli w radzeniu sobie z problemami. Jak to działa? U podstaw terapii poznawczo-behawioralnej leży przekonanie, że zaburzone zachowanie jest utrwalonym nawykiem silnie związanym z reakcją fizjologiczną organizmu, z określonym sposobem myślenia i odczuwania (J. Wolpe). A skoro tak, w terapii odwraca się niejako ten mechanizm. Poprzez zmianę sposobu myślenia i zachowania, dąży się do zmiany odczuwanych emocji i reakcji fizjologicznych organizmu. Wykorzystując mechanizmy warunkowania, wywołuje się pożądane reakcje i zachowania, a potem je wzmacnia i podtrzymuje. Mówiąc krótko: naucz się inaczej patrzeć na problem, inaczej odczuwać i myśleć o tym, co cię ta sprawdza się zwłaszcza w leczeniu depresji, zaburzeń lękowych, zaburzeń zachowania i emocji, snu, zaburzeń rozwojowych, zespołu stresu pourazowego, przewlekłego bólu, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, zaburzeń odżywiania, terapii poznawczo-behawioralnej dobrze czują się osoby, które lubią wiedzieć i rozumieć co się dzieje w trakcie terapii. Jak wygląda terapia poznawczo-behawioralna? Praca w terapii poznawczo-behawioralnej jest ściśle ukierunkowana na cel wspólnie ustalony na pierwszych sesjach. Dużą jej część zajmuje także psychoedukacja, uświadamianie pacjenta- to normalne, że pacjent dostaje lub wykonuje notatki w trakcie terapia krótkoterminowa- trwa zazwyczaj od kilku do kilkunastu sesji. W terapii poznawczo- behawioralnej zwraca się uwagę na wpływ myślenia na odczuwane emocje, a w konsekwencji na podejmowane zachowania. Wykorzystuje się dokładnie zbadane i opisane w naukowych opracowaniach mechanizmy modelowania i uczenia się. W trakcie terapii rozpisujemy i analizujemy: A – co sprawiło, że uaktywnia się zniekształcone, nieracjonalne myślenie, B – jakie myśli automatyczne, przekonania pojawiają się wtedy w głowie, C – jakie emocje i zachowania się wtedy uaktywniają. Bardzo ważne jest, by pacjent odkrył zniekształcenia, które nim kierują oraz zastąpił je racjonalnymi, produktywnymi myślami. W trakcie pracy aktywne są obie strony. W terapii dzieci znacznie częściej wykorzystuje się metody behawioralne oparte na zmianie zachowania, a w mniejszym stopniu na sposobie myślenia. Wykorzystując mechanizmy warunkowania, zmieniamy nawyki, które dziecko utrwaliło. Jaka jest skuteczność terapii? Terapia CBT to jedna z najlepiej zbadanych terapii pod względem skuteczności. W wielu opracowaniach badań klinicznych, potwierdzono jej skuteczność ( Butler, Champman, Eyan i Beck (2006) za.: (2008)Psychoterapia poznawczo-behawioralna, Warszawa, s. 216.) Warte podkreślenia jest także to, że sam pacjent, świadomy celu, do którego dąży w terapii, zauważa postępy i zmiany w sposobie myślenia, zmiany w nastroju i zachowaniu. Na wstępie terapii opracowuje się plan, którego wykonanie można zweryfikować pod koniec pracy. autor artykułu: psycholog Katarzyna Zawadzka Zapraszamy również do zapoznania się z innymi artykułami na temat psychoterapii: Jak wybrać dobrego psychoterapeutę? Psychiatra, psychoterapeuta i psycholog – czym się różnią? Psychoterapia psychodynamiczna – na czym polega? Co to jest psychoterapia? Charakterystyczne cechy psychoterapii poznawczo-behawioralnej. lek. Agata Leśnicka. Psychoterapia poznawczo-behawioralna staje się w Polsce coraz bardziej popularna. Coraz częściej kierują na nią lekarze psychiatrzy, na rodzimym rynku wydawanych jest coraz więcej książek na temat tego podejścia. Również pacjenci częściej

Ulotka została stworzona na bazie materiałów psychoedukacyjnych opracowanych przez Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behawioralnej. Stanowi źródło podstawowych informacji dla pacjenta oraz osób zainteresowanych tym podejściem w psychoterapii. przeznaczona jest dla osób poszukujących informacji na temat terapii poznawczo-behawioralnej (ang. CBT – Cognitive Behaviour Therapy). JAK DZIAŁA TERAPIA CBT?: Po rozłożeniu problemów na mniejsze składniki łatwiej jest je zrozumieć a w konsekwencji rozwiązać! Aby to osiągnąć najpierw analizujemy sytuację później myśli, uczucia, zachowania i reakcje fizjologiczne Każdy z tych elementów ma na siebie wpływ. Nasze uczucia i działania wynikają z tego jak interpretujemy sytuację, w której się znajdujemy. Polega na rozmowie na temat: • tego, jak postrzegamy samych siebie, świat i innych • w jaki sposób nasze zachowanie wpływa na nasze myśli i uczucia Terapia poznawczo- behawioralna składa się z kilku elementów: diagnoza, rozpoznanie problemów i potrzeb pacjenta stworzenie planu terapii opartego na teoriach badawczych, modelach poznawczych zaburzeń, psychoedukacja- najważniejsze, żeby pacjent wiedział jak najwięcej o swoim problemie Sesje terapeutyczne mogą się odbywać indywidualnie lub w grupach. TERAPIA INDYWIDUALNA: • Od kilku do kilkunastu sesji, odbywających się w sposób określony w konkretnych protokołach np. raz na tydzień, raz na dwa tygodnie • Początkowe sesje dają terapeucie możliwość poznania trudności pacjenta, postawienia diagnozy i zaproponowania planu pracy. Służą one również zweryfikowaniu, czy tego rodzaju terapia jest właściwa dla danego pacjenta, a pacjentowi okazję przekonania się, czy odpowiada mu ta metoda leczenia. • Terapeuta zadaje pytania dotyczące przeszłości i historii pacjenta. Mimo iż terapia CBT koncentruje się na ‘tu i teraz’, czasem trzeba cofnąć się do przeszłości, aby zrozumieć jej wpływ na chwilę obecną. • Pacjent decyduje, na czym chce się skoncentrować na każdym etapie terapii. • Na początku każdego spotkania pacjent i terapeuta omawiają samopoczucie i nastrój pacjenta, czas między sesjami, ćwiczenia między sesjami i ustalają temat sesji • Podczas sesji, terapeuta pomaga rozłożyć problem na czynniki składowe. W tym celu może on zasugerować ćwiczenia praktyczne np. prowadzenie dziennika zapisu Negatywnych Automatycznych Myśli, co pozwala ujawnić specyficzne schematy myślowe i uczuciowe, odczucia fizyczne i działania. Na tej podstawie pacjent analizuje z terapeutą myśli, uczucia i swoje działania, aby: zbadać ich przydatność i funkcjonalność zrozumieć ich wpływ na siebie wzajemnie, oraz na pacjenta. Kolejny etap terapii to zrozumienie, jak zmienić niepożądane myśli i działania. Co istotne tempo i zakres terapii zależą od pacjenta – terapeuta nie narzuca żadnych działań, na które pacjent nie jest chętny czy gotowy. Jak każde nowe umiejętności- te nabyte podczas terapii również można rozwijać. Dzięki temu zmniejsza się możliwość nawrotu problemów i związanych z nimi objawów. Istotne by pacjent po zakończonej terapii wiedział jakie umiejętności pomogły mu poprawić swoje funkcjonowanie. Dlatego też tak ważne są techniki psychoedukacyjne wykorzystywane w pracy z pacjentem. Related Posts

wIiQVBI.